Punktem, z którego rozpocząłem spacer wzdłuż wybrzeża Jōgasaki była miejscowość Itō, w pobliżu stacji kolejowej Izu-Kōgen. Cały szlak wzdłuż wybrzeża ma ok. 15 km długości. Podzieliłem go na dwa etapy: jeden w kierunku zachodnim do małego rybackiego portu Yawatano, drugi w kierunku północno-wschodnim na przylądek Kadowaki.
Nie ukrywam, że powodem dla którego wybrałem szlak w tym miejscu półwyspu Izu były hortensje. Jest to naturalny obszar ich występowania. Jōgasaki, Izu-no-hana, Iso bue – stąd właśnie pochodzą te słynne odmiany hortensji ogrodowych (Hydrangea macrophylla (Thunb.) Ser.). To jednak zdecydowanie nie wszystko, co ma do zaoferowania Izu.
Do głównego szlaku wzdłuż wybrzeża wiodą liczne odnogi. Ja wybrałem tę prowadzącą wzdłuż strumienia aż do wodospadu Tajima (Tajima-no-taki), którego wody spadają wprost do oceanu. Już po kilkuset metrach moją uwagę przykuły pnie stewarcji wzrosłej (Stewartia monadelpha Siebold & Zucc.) wyglądające jak zardzewiałe stalowe słupy. Chwilę później powiew morskiej bryzy i coraz liczniejsze egzemplarze sosny Thunberga (Pinus thunbergii Parlatore) zwiastowały zbliżanie się do bazaltowego wybrzeża Jōgasaki. Widokowi pierwszych hortensji ogrodowych towarzyszył już szum wodospadu.
Spacer wzdłuż oceanicznego wybrzeża znów przyniósł zaskakujące zestawienia gatunków roślin. Tak, jak wcześniej w górach brzozy z bambusami czy magnolie z bukami, tak tutaj pozornie nienaturalnie wyglądały sosny w towarzystwie palm. Nie tylko zresztą palmy mogą wydawać się w tym otoczeniu nie na miejscu. Inne zimozielone rośliny również wyglądały dziwnie stojąc w cieniu sosen. Jedną z liczniej występujących tu roślin jest pospornica japońska (Pittosporum tobira (Thunb.) W.T.Aiton) z pękającymi o tej porze roku owocami ukazującymi jasno-czerwone nasiona (ze względu na zbliżoną woń kwiatów nazywana jest też „oszukaną pomarańczą”). Można także spotkać fatsję japońską (Fatsia japonica (Thunb.) Decne. & Planch.) oraz aukubę japońską (Aucuba japonica Thunb.).
Aukuba japońska w cieplejszych krajach europejskich jest często uprawianą zimozieloną rośliną żywopłotową, przy czym najczęściej występuje w odpornej na mrozy (strefa USDA 6) odmianie Variegata. Od kilku lat kilka egzemplarzy aukuby posiadam w swoim ogrodzie, rośnie w cieniu wyższych drzew. Nie przemarza, chociaż nie rośnie tak bujnie, jak na zachodzie Europy.
