Jednymi z chętniej odwiedzanych szlaków na Cyprze są te biegnące wzdłuż rzek i strumieni lub przebiegające w sąsiedztwie wodospadów. Nic w tym dziwnego: w środku letniego sezonu mogą być lepszym ukojeniem od upałów niż morska bryza. Jesienią i zimą miejsca te nie tracą na swej atrakcyjności. Po opadnięciu liści, często występujących tu olszy wschodnich (Alnus orientalis Decne.) i platanów wschodnich (Platanus orientalis L.), z jednej strony cypryjskie lasy zyskują odrobinę melancholii, z drugiej wyostrzają zmysły poszukujące, upragnionego o tej porze roku, koloru zielonego. Jest on wciąż obecny i to nie tylko dzięki drzewom iglastym. Dobrą robotę, podobnie jak w naszych lasach, robi bluszcz, tutaj bluszcz cypryjski (Hedera pastuchovii ssp. cypria (McAll.) Hand), ale jeszcze milsze dla oka są wysokie krzewy, lubiącego wilgoć i lekki cień, klonu tępolistnego (Acer obtusifolium Sm.), zwanego też klonem syryjskim.
Klon tępolistny występuje dość powszechnie na Cyprze do wysokości ok. 1350 mnpm, ja jednak zapamiętałem go najlepiej znad wodospadu Millomeri. Szlak prowadzący w to miejsce nie jest zbyt długi. W obie strony liczy sobie niecałe trzy kilometry, a różnica wzniesień to tylko 100 m. Spacer zaczynamy przy głównej drodze, ok. 70 m w dół od parkingu położonego w centrum miejscowości Pano Platres. Ścieżka szybko schodzi w dół do doliny Kalidonii. Już na początku mijamy pierwsze krzewy klonu tępolistnego. Po przekroczeniu strumienia, poruszamy się wzdłuż jego wschodniego brzegu w zacisznym lesie wysokich drzew liściastych. W pewnym momencie zostawiamy z prawej strony strumień, aby wyjść na słoneczne, suche zbocze. Tu z kolei z bliska przyjrzeć się można dębom olcholistnym i chruścinie szkarłatnej (Arbutus andrachne L.). Po zejściu do drogi przez moment poruszamy się nią na południe, a po 60 m na rozwidleniu skręcamy w prawo. Stąd już tylko ok. 150 m do wodospadu.
Poza Cyprem klon tępolistny występuje także w Libanie, Syrii i Izraelu. Uważa się go za najbardziej odporny na mrozy gatunek zimozielonego klonu. Aby jednak przetrwał w naszych warunkach, musi pochodzić z nasion zebranych w pobliżu górnej granicy swojego występowania (czyli ok. 1350 mnpm). Wówczas jest szansa, że zniesie spadki temperatur spotykane w 6 strefie mrozoodporności USDA.
